Dlaczego?

Ekosystemy półnaturalne są to łąki i pastwiska oraz niektóre murawy, które zostały ukształtowane w wyniku gospodarczej działalności człowieka - np. w wyniku koszenia, wypasu lub kombinacji tych form oddziaływania. Bardzo często są one cenne z punktu widzenia ochrony przyrody, ponieważ stanowią siedliska roślin i zwierząt, nierzadko zagrożonych w skali regionu czy kraju (wiele z nich ujętych jest w Polskich Czerwonych Księgach), a nawet całej Europy - gatunki wymieniane w Dyrektywie Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 roku w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory (Dyrektywa siedliskowa) i Dyrektywie Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 roku w sprawie ochrony dzikich ptaków (Dyrektywa ptasia).

Bardzo szybkim, niekorzystnym przemianom ulegają zwłaszcza niżowe żyzne łąki świeże. Już po kilku latach wykształcają się na nich zbiorowiska zdominowane przez jeden lub kilka gatunków, np. bardzo pospolite na porzuconych świeżych łąkach zbiorowisko z dominacją pokrzywy i ostrożenia polnego. Następnie dawne łąki zaczynają stopniowo zarastać krzewami i drzewami. W przypadku obszarów podmokłych, bogata roślinność typowa dla wilgotnych łąk i pastwisk jest wypierana przez trzcinę i turzyce. Zmiany te powodują wycofywanie się z ekosystemów łąkowych wielu ważnych i często rzadkich gatunków roślin i zwierząt, co w efekcie prowadzi do spadku bioróżnorodności.

Bioróżnorodność łąk i pastwisk zależy od prowadzenia na nich mało ekstensywnej gospodarki rolnej. Coraz ważniejsze staja się mechanizmy mające na celu wdrożenie użytkowania, uwzględniającego potrzebę zachowania walorów przyrody przy równoczesnym prowadzeniu produkcji rolnej.